Big Brother
Ik twijfelde of ik hier überhaupt ooit iets over zou schrijven, maar het is nu 17 jaar geleden dat ik erin zat, Big Brother 1, het jaar 1999.
Ik werd er niet altijd positief mee geassocieerd, vooral niet door de muziekindustrie waar ik me in begaf. Maar ik ontkom er niet aan, ik zat erin en genoot ervan. Ik was jong, onstuimig en wat had ik nou te verliezen.? Zo stond ik erin. En achteraf gezien was het een tijd met fantastische ervaringen.
Tijdens een live uitzending werd ik uitgekozen om het huis in te gaan. Geen tijd meer om naar huis te gaan, je ging meteen het huis in. Verdwaasd en vol ongeloof liep ik met mijn koffertje het huis in. Niet wetende wat mij allemaal in een korte tijd zou overkomen.
Dit was toch wel een ervaring die een grote impact op mij heeft gehad. Vooral de overkill aan media – aandacht. Ik zat na mijn verblijf in elke populaire talkshow, radioshow etc. En je kon echt niet over straat zonder herkend te worden. Destijds discussieerden ze erover of het wel verantwoord was om een groep onbekende mensen op te sluiten in een huis, om daarna als bekende Nederlander het huis weer te verlaten.
Voor velen van ons heeft het hun leven veranderd. Vooral voor de hoofdpersonen in dit verhaal. Er zaten uiteenlopende karakters in het huis. Het was voor het eerst dat er geen “acteurs” te zien waren, maar “echte” mensen. Het publiek kon zich met bepaalde types vereenzelvigen en dat werd het succes van Big Brother.
Het geeft aan dat het publiek graag de persoon wilt zien zoals hij is. Het publiek prikt meteen door een “act” heen. Men trapt er niet in als iemand niet zichzelf is. Daarom waren de overgebleven bewoners, Bart, Ruud en Willem zo succesvol. Ze waren gewoon zichzelf.
Dit is wat ik mensen ook wil bijbrengen met presenteren. Als je gewoon jezelf bent, blijf je je publiek boeien en als je dan ook nog eens met passie en vanuit je hart over je boodschap vertelt, dan ligt het publiek aan je voeten. Dit geldt natuurlijk ook voor het normale leven. Hoe vaak men geen masker draagt, een “act” opvoert, zo ver van zichzelf afstaat dat men niet kan zien wie je echt bent. Durf je te laten zien, we zijn gewoon allemaal anders en uniek!
Ik heb nog zoveel verhalen over Big Brother en zou hier bijna een boek over kunnen schrijven. Maar vele verhalen zijn onze verhalen en die delen wij alleen met elkaar. Leuk is dat we elkaar soms nog spreken of zien.
Deze mensen zijn toch heel speciaal voor mij geworden en ik kan er niet omheen dat het een heel bijzondere gebeurtenis is geweest waar ik onderdeel van mocht zijn.
Thanks Big Brothers and Sisters!